روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر

 

روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر

خرمن سوختگان را همه گو باد ببر

 

ما چو دادیم دل و دیده به طوفان بلا

گو بیا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر

 

 

زلف چون عنبر خامش که ببوید هیهات

ای دل خام طمع، این سخن از یاد ببر

 

سینه گو شعله ی آتشکده ی فارس بکُش

دیده گو آب رخ دجله ی بغداد ببر

 

دولت پیر مغان باد که باقی سهل است

دیگری گو برو و نام من از یاد ببر