غیرِ ناپیدا

روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر

خرمن سوختگان را همه گو باد ببر

ما چو دادیم دل و دیده به طوفان بلا

گو بیا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر

زلف چون عنبر خامش که ببوید هیهات

ای دل خام طمع، این سخن از یاد ببر

سینه گو شعله ی آتشکده ی فارس بکُش

دیده گو آب رخ دجله ی بغداد ببر

دولت پیر مغان باد که باقی سهل است

دیگری گو برو و نام من از یاد ببر

ادامه مطلب...

۰ نظر
۰ ۰

غیرِ ناپیدا

پاسخ صدیقه طاهره (سلام الله علیها) به شبهه مادیّین در بیان آیت الله العظمی جوادی آملی

به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی اسراء: حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی در جلسه درس اخلاق هفتگی خود که در محل بنیاد بین‌المللی علوم وحیانی اسراء برگزار شد به مناسبت ایام شهادت حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها به بیان نکاتی درباره خطبه فدکیه آن حضرت پرداختند و اظهار داشتند:

حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها خطبه‌ای به نام فدکیه دارند که دارای دو بخش است؛ بخشی به عنوان خطبه و بخشی به عنوان خطابه که مربوط به استرداد فدک می‌باشد که البته این بخش استرداد فدک هم محتوای فراوان قرآنی دارد اما در بخش خطبه مباحثی مانند عقائد و معارف دین بیان شده است که در این بخش حضرت به دو شبهه که از سوی بعضی مادیّین درباه معرفت به حضرت حق مطرح شده پاسخ دادند که عینا همین جواب 25 سال بعد در بیان حضرت علی(علیه السلام) در نهج‌البلاغه هم مطرح شده است.

ادامه مطلب...

۰ نظر
۰ ۰

غیرِ ناپیدا

ارزش انسان

روایتی لطیف از مرحوم کلینی درمورد ارزش انسان

روایت لطیفی را مرحوم کلینی از امام هفتم (سلام‏الله‌علیه) نقل فرموده، که مرحوم محقق داماد، در شرح آن بیان شیرینی دارد.
حدیث این است که حضرت فرمود: «إنّ أبدانکم لیس لها ثمن إلاّ الجنّة، فلا تبیعوها بغیرها»[1] بدن شما به اندازه بهشت می‏ارزد؛ آن را به غیر بهشت نفروشید. که ضرر خواهید کرد.
مرحوم محقق داماد می‏فرماید: این روایت ناظر به آن است که روحتان فوق بهشت است. روح را باید به «جنّة اللّقاء» بدهید. روحتان بایستی به ﴿عند ملیکٍ مقتدر﴾ برسد و بهترین راه برای عنداللهی شدن روزه گرفتن است[2].
باطن روزه به صورت لقای خدا ظهور می‏کند و برای انسان، همتی بالاتر از لقای حق فرض ندارد. چون انسان موجودی ابدی است که هرگز از بین نمی‏رود، بلکه در نهایت از عالَمی به عالَم دیگر منتقل می‏شود. اگر باطن روزه نصیب او شد، پیوسته در محضر حق است؛ بدون اینکه از حضور دایمی رنج ببرد. یکنواختی در بهشت رنج‏آور نیست، اصولا ً در آنجا رنجی وجود ندارد؛ خواه بهشت ظاهری که ﴿جنّات تجری من تحتها الأنهار﴾ باشد یا بهشت معنوی. انسان بدون اینکه رنج و خستگی و تشنگی و گرسنگی را بچشد،لذت سیری را احساس می‏کند؛ وضعیت بهشت مانند دنیا نیست.

[1] ـ کافی، ج 1، ص 19، ح 12.
[2] ـ : «جعله (علیه‏السلام) الجنّة ثمن البدن، إشارة إلی أنّ ثمن جوهر النفس المجرّدة هو الله سبحانه فکأنه (علیه‏السلام) قال: أما إنّ أبدانکم ثمنها الجنّة فلا تبیعوهها وأمّا نفوسکم المجرّدة وأرواحکم القدسیّة فإنّما ثمنها هو الله سبحانه والفناء المطلق فیه وفى مشاهدة نور وجْهه الکریم فلا تبیعوها بغیره» (تعلیقه میرداماد بر اصول کافی، ص 38).